Ik hoorde laatst iemand vertellen dat hij op stilte retraite ging. Een week lang ergens op een boerderij of klooster stil zijn samen met andere mensen. Gelijk was ik benieuwd naar wat een retraite met mij zou doen. Daarnaast sprak dat stil zijn mij wel aan.
Ik ben namelijk dol op stilte en helaas is dat iets waar ik afgelopen jaren niet echt overvloedig om mij heen heb. Je weet wel, kleine kinderen. Dag én nacht herrie. Ach, tegenwoordig valt dat gelukkig wel weer mee maar toch weet de stilte die ontstaat als ze op school zitten zich wel weer te vullen met andere geluiden.
Hart Vipassana
Dus, om een lang verhaal kort te maken, ik besloot me ook aan te melden voor een stilte retraite. Niet voor een week natuurlijk. Dat gaat me dan net even te ver voor een eerste keer. Ik wilde wel een weekend bedacht ik en begon met googelen.
Al snel kwam ik uit op een website waar een Hart Vipassana werd aangeboden ergens in maart. Van vrijdag avond tot zondag avond. Geen idee wat een Vipassana was maar het klonk wel gezellig.
Eerst doen, dan nadenken
Ik ben niet echt het type dat de tijd neemt om zich echt ergens in te verdiepen. Ik maak een keuze en dan gaan met die banaan. Direct weer leuke inspiratie voor een blog dacht ik. Dan ga ik er blanco in en kan ik achteraf beoordelen of het waar is wat gezegd wordt over wat een stilte retraite met je doet.
En zo ging het dus met de Hart Vipassana. Ik heb me direct online aangemeld met daarbij het vriendelijke doch dringende verzoek of ik een kamer voor mij alleen kon krijgen. Ik hou namelijk niet alleen van stilte, ik hou er ook van om af en toe alleen te zijn. Als je mij met vreemden op een slaapkamer dropt word ik echt niet blij. I need my space.
De mensen die mij persoonlijk kennen kunnen ongetwijfeld beamen dat ik een draak word als ik te weinig ‘alone time’ heb. Ik heb nog steeds medelijden met de meiden die ooit vijf jaar lang met mij in een studentenhuis hebben gewoond. Maar dat terzijde.
Dus. Ik had mijn weekend geboekt en de bevestiging gekregen dat ik een eigen kamer had. Heerlijk. Ik had er al helemaal zin in. Twee volle dagen en nachten rust. Een mooi boek mee en volledig opladen. Dat het universum wat anders voor mij in petto had, was ik mij gelukkig niet bewust van. Dan had ik heel wat minder voorpret gehad.
Humor van het universum
Op vrijdag eind van de middag stapte ik met mijn spulletjes in de auto en ben naar Drenthe gereden. Stipt 18.00 uur kwam ik het erf op rijden van een prachtige boerderij, de Maanhoeve. Ik werd heel vriendelijk opvangen door gastheer Wim, een oudere energieke man van een jaar of 65.
Hij hielp me heel vriendelijk met mijn koffer en hij liet mij, na het kennismaken met zijn vrouw Ida, mijn kamer zien. Ik deed de deur open en toen ik vier bedden zag staan kreeg ik het even heel benauwd. Wim moet de angst in mijn ogen hebben gezien want hij vroeg wat er aan de hand was.
Nadat ik aangaf dat ik een 1-persoonskamer had geboekt, ging hij zijn vrouw halen. Die gaf aan dat er dan iets mis moest zijn gegaan en dat er helaas geen andere kamer meer vrij was. Ik schikte mij in mijn lot, koos het meest rechtse bed uit en bouwde het in met een kamerscherm.
Ik moest eigenlijk ook ontzettend lachen. Ik hoorde het universum haast zeggen: “Jij wil graag weten wat dit weekend met je gaat doen? Jij wil graag uit je comfort zone? Nou, dan zal je het krijgen ook!”
And so it began
Na mijn paar vierkante meter voldoende afgeschermd en ingericht te hebben, ging ik naar beneden waar ook de andere gasten binnen kwamen druppelen. Uiteindelijk zaten we met een groep van 34 mensen aan een lange tafel.
Een groot deel een beetje ongemakkelijk en lacherig om wat er zou gaan komen. De vraag die steeds voorbij kwam was ‘maar wanneer moeten we nu stil zijn dan?’ Dat zouden we vanzelf wel merken werd ons verteld.
Na een kop vegetarische soep (die overigens erg lekker was) zijn we om 20.00 uur met z’n allen naar een grote meditatieruimte gegaan. Daar kregen we uitleg over het weekend. Ook kwam het universum mij nog een keer plagen.
In deze grote meditatieruimte kwam ik er achter wat een Vipassana nou echt is. En het is niet zo gezellig als ik in eerste instantie dacht toen ik gingen boeken. Het bleek dat een Vipassana een bepaalde meditatietechniek is om je dieper inzicht te geven in jezelf. We zouden dus niet alleen het hele weekend stil zijn maar ook het hele weekend mediteren.
Het programma
Toen ik het programma hoorde vroeg ik me even af of ik wel op de juiste plek zat. De volgende dag zouden we namelijk vier zitmeditaties doen van 45 minuten, twee loopmeditaties van 45 minuten, een werkmeditatie van een uur én een Gayatri Mantra. In totaal dus 8!!!! meditaties op één dag!
Wat een Gayatri Mantra was wilde ik overigens nog even niet weten. Dit was al genoeg om te verwerken.
Half in shock ben ik na de ontspanningsmeditatie (die overigens super relax was) naar mijn kamer gegaan. Vanaf dat moment mochten we ook niet meer praten en ook geen non-verbaal contact hebben. Ook mijn telefoon heb ik uitgezet voor het weekend. Uiteindelijk was het pas half 10 maar ik viel als een blok ik slaap achter mijn kamerscherm.
De langste dag uit mijn leven
De volgende ochtend werden we om kwart over 7 gewekt door Wim en Ida die al zingend onder de trap stonden met een gong en een ander klingelding. Ik kan je vertellen, dat is best gek wakker worden. Ik moet er nog steeds om lachen als ik er aan denk.
We werden om 7.45 uur verwacht in de meditatieruimte voor de eerste zitmeditatie dus gauw in stilte douchen en mijn comfortabele pakje aan. Pffff, drie kwartier mediteren, daar keek ik wel een beetje tegen op. Thuis mediteer ik af een toe een keer en dan maximaal voor 20 minuten.
Drie kwartier stil zijn en vooral stil zitten is andere koek. Het was dan ook niet echt een rustgevende meditatie voor mij. Overal pijntjes, jeuk aan m’n neus en voet en constant gedachten die alle kanten op vlogen. Af en toe spiekte ik door mijn wimperharen en zag dat iedereen heel ‘zen’ zat te zijn. Waarom zij wel en ik niet?
Niet alleen ellende
Om een lang verhaal kort te maken, de zaterdag was verschrikkelijk. Na de tweede meditatie kreeg ik enorme koppijn waar ik de rest van de dag niet meer vanaf ben gekomen. Ik werd trouwens wel erg blij van de vegetarische maaltijden die we allemaal in stilte en met aandacht aten. Ida kan echt fantastisch koken!
Daarnaast genoot ik er echt van dat ik niet van die sociale praatjes hoefde te voeren over dingen die eigenlijk niemand interessant vind. Ik hoefde me alleen maar bezig te houden met mezelf en mijn eten. Ik hou ervan. Om tussen de meditaties door toch nog wat te doen ben ik zelfs nog mandala’s gaan kleuren.
Als ik het nu zo opschrijf klinkt het echt enorm suf maar die rust was heerlijk.
Een niet zo ontspannende ontspanningsmeditatie
’s Avonds sloten we af met een geleide ontspanningsmeditatie door Ida. Ik kon mij na zo’n dag echt op geen enkele manier meer ontspannen en kon al liggend op mijn matje alleen maar denken ‘$#@$%$#!#$@$@!!!!!, IK WIL HIER WEG!!!’ Na een half uur afzien was ik eindelijk vrij om te gaan. Halleluja.
Toen Wim en Ida zondag ochtend om 7.15 uur weer zingend onder de trap stonden dacht ik alleen maar: ‘Fuck, ik moet nog een hele dag…..’ Gelukkig kwam ik er bij de eerste zitmeditatie achter dat het me nu veel makkelijke af ging. Vooral toen ik ontdekte dat alle pijntjes en jeuk verdwijnen als je het even aandacht geeft en het dan laat gaan. Heel bijzonder.
Ook mijn gedachten waren een stuk rustiger. De gedachten die voorbij kwamen kon ik ook gewoon weer loslaten. Ik begreep nooit waarom wordt gezegd dat je me mediteren je gedachten moet zien als wolkjes die voorbij drijven, maar in één keer begreep ik het. Echt heel relaxed.
Vooral de Gayatri Mantra die ik de dag ervoor verschrikkelijk vond (108 keer dezelfde vier Indiase regels opzeggen) vond ik fantastisch. De energie die daarna in de ruimte hing. Ik kan het niet omschrijven maar echt een hele bijzondere ervaring.
Terug naar huis
De zondag ging in tegenstelling tot de zaterdag dus heel snel en ontspannen voorbij. Om 17.00 uur stapte ik na een stuk appeltaart heerlijk rustig en voldaan in de auto naar huis. Terugkijkend op een waardevol en leerzaam weekend waar enorm goed voor mij is gezorgd en waar ik heerlijk gegeten heb.
En ook een beetje trots op mezelf dat ik dit toch maar gedaan heb én ook nog eens bij wildvreemde mensen op de kamer heb geslapen. Wat overigens helemaal niet erg was omdat je toch geen contact mocht hebben met elkaar.
Ik moest overigens wel weer even wennen toen ik thuis kwam en ook de dagen daarna. Van een paar dagen helemaal geen contact en telefoon naar een wereld waar alles herrie maakt, beweegt en je aandacht vraagt. Bizar om dat verschil te ervaren. Vooral omdat die drukte dus de wereld is waarin wij leven. Ik begrijp in één keer waarom mensen opgebrand raken.
Voordelen van een vipassana stilte retraite
Om te kijken of ik er uiteindelijk uit heb gehaald wat zou ‘moeten’, ben ik even gaan zoeken naar de voordelen die een vipassana stilte retraite zou kunnen opleveren. Het volgende rijtje zijn de meest genoemde punten vind je hier onder.
- Je krijgt meer ruimte in je hoofd. Hierdoor reageer je minder snel op emoties als woede, angst en verlangen. Je kan beter in het nu blijven zonder je te laten meeslepen door alles wat je voelt.
- Je leert toe te laten wat er is. Je veroordeelt jezelf niet om wat er gebeurt, maar kijkt daar nieuwsgierig naar. Dit geeft veel inzicht in jouw gedachtenpatronen en gevoelswereld.
- Je leert een meer compassievolle houding naar jezelf en de wereld aan te nemen. Positieve eigenschappen zoals liefde, mededogen en vreugde ontwikkelen zich. Je wordt niet alleen een fijner persoon voor je omgeving maar vooral ook voor jezelf.
- Je leert realiseren dat een gedachte maar een gedachte is, niets meer en niets minder. Dit geldt ook voor je gevoel: je leert je realiseren dat het maar een gevoel is en ook weer verdwijnt.
- Je ervaart minder stress, en meer rust en ontspanning. Je realiseert je ook beter hoe belangrijk dit eigenlijk is om gezond en gelukkig door het leven te gaan.
Alles is waar
Kijkend naar dit rijtje kan ik zeker beamen dat dit waar is. Ik heb inderdaad geleerd dat gedachten en gevoelens voorbij gaan als je ze accepteert zoals ze komen. Die neus van mij stopte bijvoorbeeld pas met jeuken toen ik simpelweg opmerkte ‘hé, mijn neus jeukt, wat grappig’ en het daarbij liet.
De dag ervoor dacht ik: ‘Shit, nou gaat mijn neus ook nog jeuken en ik mag niet krabben. Oh god, laat het ophouden.’ Uiteindelijk heb ik moeten krabben omdat het jeuken niet ophield.
En zo ging het ook met mijn gedachten. Op het moment dat ik weerstand bood omdat ik bepaalde dingen niet wilde denken, bleef de betreffende gedachte maar terug komen. Zodra ik accepteerde dat de gedachte er was en er met nieuwsgierigheid naar keek, verdween deze vanzelf.
Wat is jouw ervaring?
Ben jij nieuwsgierig naar jezelf en hou je wel van een uitdaging? Dat is een vipassana stilte retraite op de Maanhoeve zeker aan te bevelen. Voor de mensen die voornamelijk op zoek zijn naar rust en ontspanning, dan zou ik het lekker houden bij een een weekendje naar de sauna gaan of een hutje op de hei.
Heb jij ook ervaring met stilte retraites? Ik ben erg benieuwd naar jouw ervaring!
