Als jij je herkent in onderstaande songtekst MOET je absoluut even doorlezen. Dan heb ik dit blog geschreven voor jou.
Do you ever feel like a misfit?
Everything inside you is dark and twisted
Oh, but it’s okay to be different
‘Cause baby, so am I (So am I, so am I, so am I)
Do you ever feel like an outcast?
You don’t have to fit into the format
Oh, but it’s okay to be different
‘Cause baby, so am I (So am I, so am I, so am I-I-I-I-I)
Mocht je nou geen idee hebben van welk nummer dit de lyrics zijn en hoe het klinkt, het hele nummer vind hieronder:
Anders zijn is niet ok
In onze maatschappij leren we ons al heel vroeg aan te passen aan alles en iedereen. Als kind leren we al om ‘normaal te doen’, te doen wat ons verteld wordt en om vooral niet op te vallen. We leren te praten net als iedereen, ons te houden aan alle regels en om braaf urenlang in de schoolbanken te zitten.
En toch, als je het op de man af vraagt vindt ieder individu dat er ruimte moet zijn om jezelf te kunnen zijn. Om anders te kunnen zijn dan de rest. Iedereen vindt dit juist heel erg belangrijk.
Autonomie staat vandaag de dag bij veel mensen hoog in het vaandel.
Maar…als we met z’n allen vinden dat iedereen zichzelf mag zijn, waarom doen we dan zo ons best om iedereen in hokjes te plaatsen? Om iedereen die net even (of heel erg) anders is het gevoel te geven dat ze een misfit zijn?
Ik heb het hier nog niet eens over de grote thema’s zoals homoseksualiteit of het hebben van een andere huidskleur. Ik heb het hier vooral over dat we het met z’n allen nodig vinden om te oordelen over iedereen die zichtbaar durft te zijn in hetgeen hij of zij uitblinkt (of dat denkt te doen).
Je bent dapper als je anders durft te zijn
Ik vind onderstaande passage uit een speech van Theodore Roosevelt een prachtige illustratie van hoe dapper je bent als mens wanneer je zichtbaar durft te zijn.
Het is niet de criticus die telt; niet degene die ons erop wijst waarom de sterke man struikelt, of wat de man van de daad beter had kunnen doen.
De eer komt toe aan de man die daadwerkelijk in de arena staat, zijn gezicht besmeurd met stof, zweet en bloed; die zich kranig weert; die fouten maakt en keer op keer tekortschiet, omdat dat nu eenmaal onvermijdelijk is;
Die desondanks toch probeert iets te bereiken;
die groot enthousiasme en grote toewijding kent;
die zich helemaal geeft voor de goede zaak;
Die, als het meezit, uiteindelijk de triomf van een grootse verrichting proeft, en die, als het tegenzit en als hij faalt, in elk geval grote moed heeft getoond…
Als je dit leest dan is het toch eigenlijk onvoorstelbaar dat we het nodig vinden om iemand die de ballen heeft de arena in te stappen, uit te jouwen en belachelijk te maken. Dit is namelijk precies wat tegenwoordig gebeurt op social media.
En dan het liefst ook nog anoniem of zich verstoppend achter hun vrijheid van meningsuiting. Nou, dan heb je het in mijn optiek ECHT niet begrepen.
Het zetje in de rug
Ok, genoeg kritische noten. Het is niet mijn bedoeling dat dit een negatief relaas wordt. Het is juist mijn bedoeling om iedereen die het gevoel heeft anders te zijn dan de rest, in zijn of haar kracht te zetten.
Om degenen die twijfelen over het volgen van hun droom, een zetje in de rug te geven. Om degenen die dapper genoeg zijn geweest om (succesvol of niet) de arena in te gaan, te laten weten dat ik enorm veel respect voor ze heb.
En vooral ook voor al die lieve mensen die al heel lang weten dat ze anders zijn maar dit niet durven tonen.
Jullie zijn heel erg welkom, jullie brengen kleur in onze samenleving en zijn een inspiratie voor de rest.
Kom alsjeblieft in de arena staan. Ik beloof dat je van mij alleen applaus krijgt en hopelijk ook van de rest van de wereld. Want in the end zijn we allemaal uniek en anders dan de rest. Ook al doen we met z’n allen nog zo hard ons best om dit niet te zijn.
Je hebt potentie om grote hoogtes te bereiken
Twijfel je na mijn relaas toch nog een beetje of je jouw unieke kwaliteiten wel moet delen met de wereld? Duik dan eens de geschiedenisboeken in.
Kijkend naar de grootheden uit de geschiedenis waren de meeste van hen namelijk een beetje raar, vreemd, eigenwijs en bijzonder.
Doordat zij anders durfden te zijn en hun kop boven het maaiveld uit durfden te steken, hebben zij voor zichzelf de mogelijkheid gecreëerd om écht wat bij te dragen aan de wereld.
Om hun eigen stempel te drukken.
De wereld zoals deze nu is, is grotendeels vormgegeven door deze mensen. Zij hebben dat alleen voor elkaar gekregen doordat ze openbaar durfden te twijfelen aan wat ‘waarheid’ was en verder dachten dan de andere schapen in de kudde.
Deze mensen met hun ‘anders zijn’ en hun doorzettingsvermogen hebben er samen voor gezorgd dat we leven in de rijkdom waarin we leven, dat we de vrijheden hebben die we hebben.
Je bent gezegend met je ‘anders zijn’
Eigenlijk ben je dus gezegend met je ‘anders zijn’. Je hebt de potentie in je om grootse dingen te bereiken. Hoe gaaf is het dat je mogelijk iets op je cv kan zetten dat net zo groot of misschien wel groter is dan het uitvinden van de gloeilamp of het schilderen van de Nachtwacht?
Dat klinkt misschien heel groot maar het enige wat je nu te doen hebt is het maken van een belangrijke keuze.
Blijf je jezelf verstoppen en je aanpassen uit angst om verstoten te worden door de kudde? Of durf je te erkennen dat je anders bent dan de rest en stap je de arena in?
It’s up to you!
