Mensen die ‘ja’ zeggen als ze ‘ja’ bedoelen en ‘nee’ zeggen als ze ‘nee’ bedoelen zijn mensen die kiezen voor wat zij belangrijk vinden. Een hele goede eigenschap en één waar ik soms wel jaloers op kan zijn.
Als ik weer eens op een feestje ben beland waar ik eigenlijk helemaal geen zin in heb. Of dat ik bezig ben met een klus voor iemand anders terwijl ik zelf nog een gigantische takenlijst heb om af te werken.
Ik ben helaas ook nog zo iemand die een goed gevoel krijgt van andere mensen helpen. Ik werk mezelf dus geregeld in de nesten door mijn hulp aan te bieden. Sukkel die ik ben.
Maar ik ben gelukkig de enige niet. Ik zie vriendinnen hier ook mee worstelen. Eigenlijk al veel te druk zijn maar toch ‘ja’ zeggen. Waarom doen we dat toch massaal?
Aardig
Omdat we graag aardig gevonden willen worden volgens mij. Dat is direct de reden waarom meer vrouwen last hebben van het ja-zeggen-maar-nee-bedoelen dan mannen. Mannen hoeven niet zo nodig aardig gevonden te worden.
Ook zit er een verschil tussen mensen die introvert en extravert zijn denk ik. Mensen met het hart op hun tong zullen toch eerder ‘nee’ durven zeggen.
Toch zou ik het helemaal niet erg vinden als mensen tegen mij zouden zeggen dat ze liever wat anders doen met hun tijd. Als je tegen mij zou zeggen dat je het kinderfeestje van mijn jongste liever overslaat is dat je goed recht. Niemand vindt kinderverjaardagen namelijk leuk.
En al helemaal niet van echt jonge kinderen. Die snappen er zelf namelijk geen zak van en hun ouders (lees: moeders) kunnen geen seconde genieten van hun taart en kop koffie omdat hun kleine terroristen over aan zitten met hun plakkerige handjes.
(Een van de redenen waarom ik vind dat ze op kinderverjaardagen om tien uur ’s ochtends al wijn moeten schenken. Maar dat terzijde.)
Smoesjes
Als we toch een keer de ballen hebben om ‘nee’ te zeggen als we ‘nee’ bedoelen zijn we geneigd om allemaal slappe smoesjes te verzinnen. Waarom in godsnaam? ‘Nee’ is toch gewoon ‘nee’?
Ik vind echt niet dat mensen mij verantwoording schuldig zijn. Als iemand ergens niet bij kan zijn maakt het mij niks uit of dat is omdat je echt ziek bent of omdat je gewoon geen zin hebt. We hebben allemaal toch wel eens geen zin?
Afspraak
Laten we nou eens afspreken dat we gewoon ’ja’ zeggen als we ‘ja’ bedoelen en dat we ‘nee’ zeggen als we ‘nee’ bedoelen. En dat we vervolgens geen verantwoording gaan afleggen. Want ten eerste zijn we die niet verschuldigd aan elkaar en ten tweede komen de meeste mensen toch met een smoesje.
Wanneer we dan namelijk wèl op elkaars feestjes komen, een avondje oppassen of helpen bij het ophalen van oud papier, weten we van elkaar dat we er ook écht willen zijn. En dat is toch veel fijner?
Verzacht de boodschap
Dus bij deze, als ik je een keer iets vraag of je ergens voor uitnodig en je hebt geen zin, geen tijd, geen wat dan ook, zeg gewoon ‘nee’. Voel je natuurlijk vrij om de boodschap wat te verzachten (ik heb ook een hart) door bijvoorbeeld ‘liever niet’, ‘ik pas deze keer’ of ‘ik sla even over’ te gebruiken.
Ik ben benieuwd of jij al nee zegt als je ook nee bedoeld. En zo niet, waarom dan niet? Laat je het hier onder even weten?
NB: Bovenstaande geldt natuurlijk niet voor mijn partner want die moet natuurlijk gewoon overal ‘ja’ opzeggen.
