Wij mensen zijn geneigd om te kiezen voor de weg van de minste weerstand. En dat is heel logisch want…waarom moeilijk doen als het makkelijk kan toch?
Nou ik kan je vertellen, dat is best een interessante vraag. En het antwoord op deze vraag is al helemaal een eye-opener. Want ook al dient gemak de mens, het is toch echt zo dat er zonder wrijving geen glans ontstaat. Om maar even een paar mooie wijsheden in te gooien.
Met andere woorden, het is heel fijn als alles makkelijk en soepel verloopt maar soms is het toch echt beter om de confrontatie wél aan te gaan, die spannende situatie juist wél op te zoeken of te voor de verandering een keer wél te blijven wanneer je de neiging hebt om te vluchten.
Juist in deze momenten word je uitgedaagd om iets nieuws te leren, om jezelf te ontwikkelen, om te groeien. En nee, dat is zeker niet altijd leuk. Vaak is het zeer ongemakkelijk, pijnlijk en zal bij tijd en wijlen het schaamrood je op de kaken staan. Been there, done that.
Maar anderzijds….man oh man oh man….wat is het toch een heerlijk gevoel om aan alles in je lijf te voelen dat je een nieuw paadje bewandelt. En ook als is het maar drie centimeter naast het pad dat je normaal loopt…damn it feels good! Het geeft je het gevoel dat je leeft. Althans, dat geeft het mij.
En ja, soms heeft het ook even tijd nodig voordat ik dit kan voelen. Dit is met name het geval als ik heb gekozen voor de weg van de meeste weerstand en het niet helemaal goed uitpakt. Of dat het wel goed uitpakt maar ik in pijnlijke oude stukken van mezelf terecht kom waar ik eerst doorheen te worstelen heb voordat ik weer bij het licht uitkom. Maar toch…dat gevoel!
Ik wil natuurlijk niet zeggen dat je de weerstand in jou niet serieus moet nemen. Weerstand ervaar je namelijk niet voor niets. Het een heel zinnig gevoel dat bedoeld is om je te beschermen. Een signaal van binnen dat ervoor zorgt dat je geen dingen doet die niet goed voor je zijn. Je lijf geeft eigenlijk aan ‘pas op, dit kan wel eens vervelend gaan worden’.
Het ingewikkelde is alleen dat deze weerstand vaak gebaseerd is op situaties uit het verleden. Een soort van beschermingsmechanisme dat is ontstaan in een situatie waarin je ooit pijn hebt ervaren. Vaak gaat het hier om situaties waar je op bewust niveau geen weet meer van hebt.
Maar zoals je weet, iets in het verleden biedt geen garanties voor de toekomst. Het is dus heel goed om jezelf af te vragen wanneer je weerstand ervaart: waar ben ik bang voor? Met de interessante vervolgvraag: klopt deze angst nog met de huidige situatie?
Met name deze laatste vraag is relevant. De volwassen jij kan namelijk prima bepaalde situaties hanteren en overzien terwijl de kleine jij daar ooit simpelweg mentaal en emotioneel nog niet de capaciteiten voor had. De situaties die ooit heel angstig waren voor de kleine jij, daar draait de volwassen jij nu waarschijnlijk zijn hand niet meer voor om.
Juist door in deze situaties door je weerstand heen te gaan ontdek je dat er eigenlijk helemaal niks is om bang voor te zijn. Dat je je prima staande weet te houden. Dat de wereld nog steeds doordraait. Deze ervaringen geven je stevigheid van binnen. Je gaat steeds meer op je eigen benen staan en in plaats van dat je je laat leiden door de angst van je innerlijke kind, neem je hem/haar bij de hand en laat je zien dat er in het NU niks meer is om bang voor te zijn.
Dus take a leap of faith en ga de weerstand in jou gebruiken als kompas in plaats van als STOP bord. Ik beloof je, je ontdekt kwaliteiten in jezelf waar je nu nog geen weet van hebt en je komt op paden terecht die je nooit voor mogelijk had gehouden. En zo raak je steeds beter afgestemd op een leven dat past bij wie jij in essentie bent.
