Wake up call: we willen en moeten te veel (van ons zelf)

Ik wil te veel. En ik word er gek van. Eigenlijk wil ik full time schrijven en daarmee mijn geld verdienen. Maar met bloggen moet je een lange adem hebben voor dat dit kan.

Daarom wil ik daarnaast ook nog ‘echt’ werken omdat ik niet financieel afhankelijk wil zijn. Naast schrijven en werken wil ik leuke dingen doen met mijn kinderen, tijd besteden aan manlief, mijn familie met regelmaat zien en ook zeker gezellig wijntjes drinken met vriendinnen.

Van alles moeten

Naast de dingen die ik wil, moet ik ook nog van alles. Het huis moet op orde zijn, de wondere wereld van de was draait maar door en de kledingkasten moeten nodig een keer opgeschoond worden. En zo ben ik ook al eeuwen op zoek naar een mooi zeeppompje voor in de keuken. Waar ik me al niet druk om kan maken.

Verder groeien m’n jongens hard dus de broeken zijn te kort en de schoenen zijn te klein. En omdat ik het vertik om een fortuin uit te geven aan nieuwe spullen waar ze zo weer uit zijn, struin ik marktplaats af opzoek naar mooi spul voor weinig. Niet dat ze nooit wat nieuws krijgen, dat klinkt wel heel zielig, maar kinderkleding is echt debiel duur en mama wil ook een paar nieuwe laarzen. Grapje natuurlijk.

Be careful what you wish for

Ook moet ik sinds kort (voor mijn oudste) de wereld van suiker- en E-nummervrij eten gaan ontdekken. Een hoop gedoe. Nu had ik me laatst voor genomen om weer wat meer tijd vrij te maken om echt te koken. Koken vind ik erg leuk en werkt enorm ontspannend. Als je er de tijd voor hebt tenminste. Maar nu blijkt dat ik veel meer zelf MOET gaan koken wordt het toch in een keer een enorm ding. Gevalletje be careful what you wish for…

Zielig

En daarbij komt dat ik het eigenlijk heel zielig vind voor mijn kinderen dat ik ze nee moet verkopen als ze op de kermis om een ijsje vragen. Of thuis in één keer geen bakje chips meer mogen bij de televisie. Voel ik me daar ook nog eens schuldig over.

Ik heb natuurlijk wel allemaal alternatieven gekocht maar dat spul is gewoon echt niet lekker. Weer die beteuterde gezichtjes als ze zich verheugen op een lekker koekje maar ze een E-nummervrij dadelkoekje met chiazaad krijgen. Rotmoeder ben ik toch.

Ik moet zoveel van mezelf

Naast alle bovenstaande dingen moet ik van mezelf ook twee keer in de week sporten. Een keer in de week haal ik wel maar die tweede keer vaak niet dus weer iets waar ik mezelf in teleurstel. En het erge is dat ik weet dat ik moet sporten om van dat buikje af te komen waar ik me maar aan blijf irriteren.

Verder moet ik mijn oma en schoonmoeder weer eens bellen maar ik hou niet van bellen dus dat is het eerste wat er bij in schiet iedere dag. Daarnaast moet ik mijn administratie echt gaan doen want de boekhouder staat binnenkort weer op de stoep. Oh, en ik heb ook nog een stapel boeken en tijdschriften die ik écht eens moet gaan lezen.

Frustraties en teleurstelling

Ik neem me altijd voor om ’s avonds een hoop zinnige dingen te doen maar als de kinderen op bed liggen en de boel een beetje aan kant is, heb ik alleen nog maar zin in een glas wijn en om ‘Ik vertrek te kijken’. En vervolgens ben ik weer teleurgesteld in mezelf omdat ik niks zinnigs heb gedaan.

Ik wil eigenlijk meer tijd nemen om te ontspannen. Lekker met een boek op de bank of een uurtje dobberen in bad. Maar ook daar heb ik ’s avonds geen zin meer in. Het is namelijk veel makkelijker om op de bank te hangen en met één oog tv te kijken en met het andere oog op de iPad te kijken op zoek naar dat stomme zeeppompje.

Van alles tegelijk

En dat is het stomme van de hele situatie. Omdat ik zoveel wil en moet doen van mezelf ben ik geneigd om van alles tegelijk te doen. En als ik alles tegelijk doe, doe ik eigenlijk niks echt goed. En dat zorgt weer voor extra frustraties.

Zo probeer ik ’s ochtends altijd tegelijk de vaatwasser uit te ruimen, koffie te maken, thee te zetten, een fles melk te maken voor mijn ene zoon, een beker thee met melk te maken voor mijn andere zoon, eieren te koken, pap te maken en brood te smeren. Resultaat is dat ik iedere ochtend een ontplofte keuken heb terwijl de dag nog maar net begonnen is.

Frustratie alom

Verder wil ik naast het wekelijks schrijven van een aantal blogs en ‘echt’ werken ook gaan vloggen, een boek schrijven en misschien zelfs een podcast starten. Totaal onrealistisch met de tijd die ik over heb maar toch doe ik hier en daar een halfbakken poging met weinig resultaat. Frustratie alom.

Ook moet ik nog nieuwe mascara kopen omdat ik constant een ontstoken oog heb, is mijn moeder volgende week jarig en heb ik nog geen cadeau, is mijn schoonmoeder de week daarop jarig waar ik ook nog geen cadeau voor heb, moet ik nog wijzigingen doorgeven bij de belastingdienst, wil ik de fotolijsten ophangen die al maanden in de hal staan en ga zo maar door.

Vergeetachtig

Maar omdat mijn hoofd zo vol zit met alle dingen die ik nog moet en wil doen vergeet ik de helft. Zo vergeet ik met regelmaat ’s avonds brood uit de vriezer te halen waarop steevast commentaar volgt van manlief. Ook maak ik dubbele afspraken of zet ik dingen verkeerd of helemaal niet in de gemeenschappelijke agenda. Ik loop constant met zo’n gevoel van ‘ik weet dat ik nog iets moet doen maar ik weet niet wat’. Ook niet heel erg rustgevend.

Rust

Nu ik dit allemaal teruglees neem ik me voor om wat milder te zijn voor mezelf en me te focussen op de belangrijke dingen. Rust in mijn hoofd en rust in mijn huis. Niet zo veel meer moeten van mezelf.

Ik ga voorlopig in ieder geval niet vloggen en podcasten. Ik wacht met nieuwe kleren voor de kinderen tot de uitverkoop (dat duurt niet meer zo lang toch?) in plaats van mijn tijd te verdoen op marktplaats. En vanavond ga ik heerlijk in bad en daarna met een boek op de bank.

Maar ik ga zo nog wel even dat stomme zeeppompje bestellen, spookt die in ieder geval niet meer door mijn hoofd.

Herkenbaar? Laat het even weten. Fijn om te weten dat ik niet de enige ben die af en toe de rem niet weet te vinden.

Mijn blogs gratis in je mailbox?