Zo, eindelijk vakantie. Tijd om de werkstress achter je te laten en je voor te bereiden op een heerlijke zomervakantie (inclusief vakantiestress). Zon, zee, strand of misschien wel bos, berg en regen. Smaken verschillen natuurlijk.
Maar waar we helaas bijna allemaal hetzelfde in zijn is dat we de werkstress inruilen voor vakantiestress. Want we hebben, soms zelf letterlijk, nog een lange weg te gaan voordat we überhaupt in de relaxmodus kunnen.
Hieronder de meest herkenbare triggers voor vakantiestress. Vooral als je ze allemaal tegelijk hebt.
1. Paspoort kwijt
Dit is de ergste van allemaal. Gegarandeerd vakantiestress. Helemaal als je op het punt staat om te vertrekken. Een echte control freak heeft dat ding al weken klaarliggen maar de minder georganiseerde mens heeft vlak voor vertrek nog wel eens een flinke berg stress te verwerken.
Zo heeft mijn broer zijn paspoort een keer onder een kopieerapparaat laten liggen en de avond voor vertrek kwam hij daar pas achter. Ik heb mijn ouders nog nooit zo gestresst gezien volgens mij. En mijn broer nog nooit zo benauwd zien kijken.
2. Net wel of niet het vliegtuig missen
Wat een hel is dat zeg. Ik heb het zelf gelukkig nog nooit meegemaakt maar vriendlief heeft het een keer samen met vrienden gepresteerd om het vliegtuig naar huis te missen. Compleet met rennen over het vliegveld om er achter te komen dat de gate net gesloten was. Vakantiestress ten top.
Als ik er alleen al aan denk met hoeveel stress die kerels in de auto moeten hebben gezeten…ik krijg het er warm van. En vervolgens de hele dag op het vliegtuig (verplicht aan het bier) aan het wachten op de volgende vlucht. Dat wil je niet.
3. Met kleine kinderen door de controle
Deze heb ik zelf wel meegemaakt en ik krijg nog stress vlekken als ik er aan terug denk. Samen met een bevriend stel en vier kleine kinderen gingen we op vakantie. Mijn oudste was twee en mijn jongste een half jaar. Die kleine kwam nog niet vooruit en was nog aardig in het gareel te houden maar mijn oudste was zo snel (nog steeds) als een hazewindhond.
Bij de controle aangekomen hadden wij de handbagage nog niet eens op de band en toen was onze hazewindhond al door de poortjes gevlucht. Ren je ook niet even gauw achter aan bij de Duitse controle. Punktlich als ze zijn.
Een iet wat geïrriteerde controlebeambte had onze zoon te pakken gekregen en die stonden ons godzijdank op te wachten. Die poortjes voelden op dat moment wel een beetje als de poorten naar de hel maar daar hebben we het maar niet meer over.
4. Controle stress
Over de controle gesproken. Iedereen die niet met regelmaat vliegt schiet in de stress als ze op het vliegveld door de controle moeten. Kijk maar eens om je heen.
Iedereen staat met verhit hoofd elektronische apparatuur uit hun handbagage te trekken, met klotsende oksels te zoeken naar een plastic zakje voor de vloeistof die ze mee hebben, met een boos gezicht vloeistof met meer dan 100 ml in de prullenbak te gooien (leer het nou eens mensen) om vervolgens met een benauwd gezicht gefouilleerd te worden.
Je moet ook zoveel te gelijk in één keer, en dat onder toeziend oog van de strenge controlebeambte. En omdat jij zo je best doet onschuldig te kijken word je er met een beetje pech ook nog eens uitgepikt om vervolgens je koffer overhoop te trekken.
Als je er eindelijk doorheen bent staat iedereen te stressen om alles weer aan te trekken, om te doen en terug te proppen in de tassen. Alleen de echte controle freaks hebben daarna nog een georganiseerde tas.
5. Kinderen op de achterbank
Nog zo’n leuke. Ik herinner me nog de vakanties naar Frankrijk dat ik samen met mijn broer op de achterbank zat. De grootste ruzies over wie met zijn arm op de armleuning mocht. Feest der herkenning voor iedereen met een broer of zus volgens mij.
Na heel wat gediscussieer, geschreeuw, geduw, getrek, gemep, haren trekken, knijpen en gegil grepen de grijpgrage handen van mijn moeder naar achteren. In de hoop één van onze benen te pakken te krijgen om ons zo vriendelijk doch dringend te verzoeken op te houden met onze strijd.
Nu 25 jaar later heb ik zelf twee koters op de achterbank die me het bloed onder de nagels vandaan halen terwijl ik achter het stuur zit. Op en top frustratie als ze elkaar slaan, tegen elkaar schreeuwen of de ander wakker maken als hij eindelijk slaapt. En wat echt killing is voor je stresslevel is dat ze op de snelweg hun gordels los maken. Aaaaaarghhhhh!!!!
6. Tent opzetten
En dan ben je eindelijk op de plaats van bestemming en moet je met 35 graden in de brandende zon met z’n allen een tent opzetten. Nu zijn de tenten van nu gelukkig wat eenvoudiger op te zetten dan de tent waarmee wij vroeger op vakantie gingen maar toch kan dit een flink vakantiestress momentje zijn. Ook als je geen kinderen maar wèl twee linker handen en geen ruimtelijk inzicht hebt.
Gelukkig spreek ik niet uit ervaring omdat ik in geen 100 jaar meer met de tent op vakantie ben geweest. Onder het mom van beter voorkomen dan genezen. Toch gaan we dit in de toekomst vast doen met de jongens. Ik ben nu al benieuwd of mijn relatie hier tegen bestand is.
Grote kans dat ik eieren kies voor mijn geld en alvast bij het zwembad ga liggen met de jongens en een ijskoud biertje. Laat mijn man dan maar eens bewijzen hoe technisch hij is. Je bent een kerel of je bent het niet. Schat, bij deze ben je op de hoogte.
7. Dagje strand
Zo. De reis is achter de rug. De tent staat. Tijd voor ontspanning. Lekker naar het strand dus met z’n allen. Nou word ik van nature altijd al een beetje kriebelig tijdens een dagje strand.
Van al die veel te naakte mensen dicht op elkaar. Van al dat zand als je je net hebt ingesmeerd. Van zout water in je longen als je verrast wordt door een golf. Van parasols die onverwacht wegvliegen en zorgen voor boze buren.
Maar het toppunt van stress tijdens een dagje strand is het kwijtraken van een kind. Nou ja stress, dit kun je pure paniek noemen en kost je echt minstens drie jaar van je leven. Afhankelijk van hoe snel je je kind weer terug vindt.
En ja, onze hazewindhond is hem ook een keer gesmeerd op het strand. Helaas was daar die Duitse douanebeambte niet om hem te vangen dus ik spreek uit ervaring. Een van de meest stressvolle momenten uit mijn leven. En dat op vakantie.
Gelukkig lopen dit soort situaties meestal met een sisser en veel tranen van oplichting af. Hou dit dus in gedachten als jij degene bent die deze zomer in paniek over het strand rent. Overigens was punt 1 bij nader inzien niet de ergste situatie voor vakantiestress. Dat is duidelijk je kind kwijt raken op het strand.
Je bent gewaarschuwd
In mijn ogen zijn bovenstaande situaties dè momenten voor klotsende oksels, rode stress vlekken in je nek en een hartslag van over de 200 op en top vakantiestress. Ik hoop je bij deze gewaarschuwd te hebben. Waar je deze situaties van vakantiestress kunt mijden, ga ze alsjeblieft uit de weg.
Ik wens je een hele fijne stressvrije vakantie in ieder geval!
